معرفی،عوارض،چگونگی مصرف دپاکین

دپاکین برای درمان برخی از انواع حملات ناگهانی و تشنج استفاده می‌شود. این دارو ممکن است به تنهایی یا با داروهای ضد تشنج دیگر تجویز شود. برای اطلاعات بیشتر با این مقاله از راستینه همراه باشید.

مهمترین دانستنی‌ها در مورد دپاکین

دپاکین در ۶ ماه اول می‌تواند باعث آسیب جدی به کبد شود و حتی کشنده باشد. کودکان زیر ۲ سال بیشترین آسیب‌پذیری را نسبت به این دارو دارند به خصوص اگر داروهای ضد تشنج دیگری نیز مصرف می‌کنند و دچار اختلالات دیگر مانند عقب ماندگی ذهنی هستند. خطر آسیب کبدی با افزایش سن کاهش می‌یابد. اما همیشه باید نسبت به علائم زیر هوشیار باشید. از بین رفتن کنترل تشنج، ضعف، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس مریضی، تورم صورت، از دست دادن اشتها، استفراغ و زردی پوست و چشم. اگر احساس می‌کنید مشکل کبدی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین توجه داشته باشید که دپاکین می‌تواند باعث آسیب جدی و کشنده به لوزالمعده شود. این مشکل می‌تواند در هر زمان حتی بعد از سالها درمان بروز کند. در صورت بروز هر یک از این علائم ، فوراً با پزشک تماس بگیرید: درد شکم، کاهش اشتها، حالت تهوع و استفراغ.

چگونه باید دپاکین را مصرف کنید؟

اگر دپاکین باعث آزار سیستم گوارشی می‌شود، دارو را با غذا میل کنید. برای جلوگیری از آزار دهان و گلو، کپسول دپاکین را بلع کنید و آنرا نجویید. اگر روزی یکبار دپاکین مصرف می‌کنید و فراموش کردید دارو را استفاده کنید، دوز مصرفی را به محض یادآوری استفاده کنید و اگر روز بعد به یاد آوردید که دارو را مصرف نکرده اید دوز را بیشتر نکنید و روال طبیعی مصرف دارو را پیش بگیرید. اگر روزانه بیش از یکبار دپاکین مصرف می‌کنید، دوز فراموش شده را تا ۶ ساعت پس از زمان مصرف دارو بلافاصله استفاده کنید و به یاد داشته باشید که هرگز دو دوز را به طور همزمان مصرف نکنید.

عوارض جانبی دپاکین

عوارض جانبی در صورت استفاده همزمان دارو با دیگر داروهای صرع و یا استفاده دارو در مقادیر زیاد تشدید می‌شوند. سوء‌هاضمه، حالت تهوع و استفراغ شایع‌ترین عوارض جانبی است که برای اولین بار پس از مصرف این دارو تجربه می‌کنید. اگر شدت عوارض جانبی زیاد بود و یا دچار عوارض دیگر شدید، هرچه سریع‌تر با پزشک خود تماس بگیرید. فقط پزشک می‌تواند تشخیص دهد که آیا ادامه مصرف دیپاکین برای شما خطرناک است یا خیر. دیگر عوارض جانبی شایع دپاکین ممکن است شامل موارد زیر شود: گرفتگی عضلات شکم، فراموشی، مشکل در تنفس، افسردگی، اسهال، تاریکی یا تاری دید، خواب‌آلودگی، ریزش مو، سوء‌هاضمه، عفونت، حرکات غیر ارادی چشم، کاهش یا افزایش اشتها، حالت تهوع، عصبی شدن، صدای شنیدن زنگ در گوش، بی‌خوابی، تورم بازوها و پاها به دلیل احتباس مایعات، التهاب گلو، لرزش و استفراغ. عوارض جانبی نادر این دارو ممکن است شامل موارد زیر شود: خواب دیدن‌های غیرطبیعی، راه رفتن غیرطبیعی، حس چشایی غیرطبیعی، پرخاشگری، کم خونی، اضطراب، کمردرد، آروغ زدن، خونریزی، اختلالات خونی، درد استخوان، بزرگ شدن سینه، شیردار شدن پستان که مربوط به بارداری نباشد، کبودی، تغییر در رفتار، درد قفسه سینه، کما، سردرگمی، یبوست، سرفه، ناشنوایی، مشکل در صحبت، سرگیجه، دوبینی، خشکی پوست، کسل شدن، درد گوش و التهاب، ناراحتی عاطفی، ادرار بیش از حد (عمدتاً کودکان)، احساس ناخوشی، تب، نارسایی رشد در کودکان، توهم، سردرد، فشار خون بالا، لرزش غیرارادی، ضربان نامنظم قلب، قاعدگی نامنظم، خارش، درد مفاصل، کمبود هماهنگی بدن، گرفتگی ساق پا، بیماری کبد، از دست دادن کنترل مثانه، از دست دادن هماهنگی بدن، ناهنجاری‌های قاعدگی، درد عضلات، ضعف عضلانی، خونریزی بینی، بیش‌فعالی، اختلال شخصیت، ذات‌الریه ، احساس لرزش یا سوزن سوزن شدن، جوش زدن بدن، نرمی استخوان (بیشتر در کودکان)، حساس شدن به نور، التهاب سینوس، متورم شدن غدد بدن، عفونت ادراری، عفونت واژینال، خونریزی، ضعف، کاهش یا افزایش وزن.

جهت مشاهده انواع چراغ پیشانی کلیک کنید

در چه زمانی نباید دپاکین تجویز شود؟

اگر بیماری کبد دارید یا کبد شما به درستی کار نمی‌کند و یا اگر نسبت به این دارو آلرژی دارید باید از مصرف دپاکین خودداری کنید.

هشدارهای مهم درباره دپاکین

به یاد داشته باشید که هنگام مصرف دارو ممکن است دچار نارسایی کبد شوید. پزشک باید عملکرد کبد شما را در فواصل منظم آزمایش کند. همچنین خطر آسیب به لوزالمعده را در نظر داشته باشید. این مشکل می‌تواند به سرعت بروز کند، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. دپاکین ممکن است در برخی افراد که دچار اختلالات ژنتیکی هستند اثرات منفی بر مغز بگذارد. همچنین مشاهده شده که دپاکین باعث تغییر در پوست می‌شود که می‌تواند بسیار کشنده باشد. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در پوست، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر میگرن داشته باشید احتمال مبتلا شدن به عوارض جانبی بیشتر می‌شود که معمولا در این حالت دکتر با دقت بیشتر مراقب درمان شما خواهد بود. به دلیل احتمال اختلالات خونی به عنوان یکی از عوارض جانبی، پزشک احتمالاً قبل از تجویز دپاکین از شما آزمایش خون می‌گیرد و در طی دوره درمان این کار را به طور منظم انجام می‌دهد. کبودی، خونریزی یا لخته شدن خون معمولاً به این معنی است که باید دوز کاهش یابد یا مصرف دارو کاملا متوقف شود. دپاکین ممکن است باعث خواب آلودگی شود، بخصوص در بزرگسالان. تا زمانی که تاثیر دارو را بر بدن مشاهده نکرده اید، نباید رانندگی کنید و از انجام هرگونه فعالیت که نیاز به رانندگی دارد بپرهیزید. هرگز بدون دستور پزشک مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید. معمولا برای جلوگیری از تشنج مقدار دوز مصرفی به تدریج کم می‌شود. این دارو همچنین می‌تواند اثر مسکن‌ها و داروهای بی‌هوشی را افزایش دهد. قبل از هر عمل جراحی یا عمل جراحی دندان، مطمئن شوید که پزشک می‌داند شما دپاکین مصرف می‌کنید.

تداخلات دارویی

اگر دپاکین با داروهای خاص دیگری مصرف شود، می‌تواند باعث افزایش یا کاهش تاثیرات دارو شود. اگر هریک از داروهای زیر را مصرف می‌کنید، پیش از مصرف دپاکین با دکتر خود مشورت کنید.

• آمی‌تریپتیلین
• آسپرین
• باربیتورات هایی مانند فنوباربیتال و سکونال
• داروهای رقیق کننده خون
• کاربامازپین
• کلونازپام (کلونوپین)
• دیازپام (والیوم)
• اتوسوکسیمید
• فلبامات (فلباتول)
• لاموتریژین
• نورتریپتیلین (پاملور)
• فنیتوئین (دیلانتین)
• پریمیدون (میسولین)
• ریفامپین (ریفاتر)
• تولبوتامید (اوریناز)
• زیدوودین (رتروویر)

اگر دپاکین همراه با الکل مصرف شود، می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی شود.

جهت مشاهده انواع ماساژور کلیک کنید

مصرف دپاکین در دوران بارداری یا شیردهی

مصرف دپاکین در دوران بارداری ممکن است به کودک آسیب برساند. این دارو برای زنان باردار توصیه نمی‌شود مگر اینکه فواید درمانی بسیار بیشتر از خطرات باشد. در حقیقت تنها در صورت لزوم به زنان باردار دپاکین تجویز می‌شود. از آنجایی که دپاکین در شیر مادر نیز تاثیر می‌گذارد، مادران باید با احتیاط این دارو را مصرف کنند.

منبع: دپاکین چیست؟

درمان زگیل های پوستی به کمک سیر

زگیل و میخچه از رایجترین رنج های پوستی میباشند. زگیل ها توسط ویروس پاپیلوم انسانی و میخچه بدلیل فشار های مداوم برروی ناحیه ای از پوست بوجود می آیند. سیر بعنوان یک درمان موثر برای ناراحتی های پوستی مانند : جوش ، عفونت قارچی ، ترک خوردن بین انگشتان پا و آنفولانزا عمل میکند و این بدلیل خواص ضد باکتریایی ، ضد قارچ و ضد ویروس آن میباشد. همچنین ثابت شده است که سیر از سرطان و رشد آن جلوگیری میکند. محققان باور دارند این بدلیل ترکیبات آلی گوگرد آن است. و احتمال بروز سرطان را تا ۴۴ درصد کاهش میدهد.

گسترش معلومات در مورد سیر

طی مطالعات انجام شده ، سیر هر زگیلی را که با آن تماس داشته باشد از بین میبرد و ۸۰ درصد میخچه ها را درمان میکند و این قابل درک است چراکه سیر یک ضد ویروس است . در یک مطالعه ، ۲۳ بیمار که ۲ تا ۹۶ زگیل داشتند ، شروع به درمان کردند و از عصاره سیر قابل حل در چربی و موضعی استفاده کردند و بطور مستقیم برروی آن ناحیه مالیدند. بعد از یک تا دو هفته از درمان زگیل ها ، بهبود کامل در تمام موارد دیده شد. زگیل ها بدون بر جا گذاشتن اثری کاملا محو شدند. بعلاوه ، از ۹ بیماری که از میخچه رنج میبردند و با عصاره سیر درمان شدند ، ۷ نفر ظرف ۱۰ تا ۲۰ روز بهبودی کامل دریافت کردند. در دو مورد باقی مانده نیز علائم بهبودی دیده شد اما زمان بیشتر برای درمان کامل آنها ، میخچه ها را بطور کامل ریشه کن نکرد ، در حالیکه بسیار به بهبودی کامل نزدیک بودند.

از فریز کردن تا زدن نوار چسب

افراد مبتلا به این بیماری های پوستی همه نوع درمان را بکار میبرند تا از شر زگیل ها خلاص شوند. حتی فریز کردن آنها همیشه موثر نیست و اغلب جای آن باقی میماند و باعث ناراحتی آنها میشود. اسید سالیسیلیک موثر است اما هفته ها و ماهها طول میکشد و همیشه بطور دائم این فاجعه ویروسی مزاحم را از بین نمیبرد. هیچ کدام از این ها برای افرادی که مبتلا به دیابت یا اختلالات گردش خون هستند ، روش ماندنی نیست.

محققان با دقت موردهای مورد بررسی را زیر نظر گرفتند تا در صورت بازگشت زگیل ها متوجه آن شوند : درمان های اخیر برای زگیل ها در کلینیک شامل : الکتروکوتر ، کرایوتراپی و کراتولیستیک میباشند. این روش ها بطور کامل موفقیت آمیز نبوده اند ودر بعضی موارد زگیل ها دوباره ظاهر شدند.در تحقیقات ، در درمان با عصاره سیر هیچ بازگشتی از زگیل ها در مدت ۳ تا ۴ ماه دیده نشد. از ریشه کندن میخچه ها با عمل جراحی ، که در بیشتر کلینیک ها صورت میگیرد ، بسیار دردناک و هزینه بر است. بنظر میرسد درمان با عصاره سیر راحت ترین روش باشد.

استدلال چگونگی رسیدن به این نتایج

• ضد ویروس _ همه میدانیم که آلیسین موجود در سیر بدلیل ترکیبات ضد ویروسی ، ضد قارچی و آنتی باکتریایی شناخته شده است.
• ضد تومورــ دی آلیل دی سولفید یکی از ترکیبات آلی گوگرد موجود در سیر میباشد که احتمال نابودی سلولهای سرطانی را افزایش میدهد.
• عملکرد فیبرینولیتیک ــ این عملکرد یعنی شکستن تعدادی سلولها و جداسازی از سایر سلولها . فیبرینولیتیک برای درمان مشکلات قلبی و خونی بکار میرود ، برای مثال در منحل کردن لخته های خون.

جهت مشاهده انواع ویلچر برقی کلیک کنید

این روش برای درمان میخچه ها بکار گرفته شد:

“استفاده از عصاره سیر بر روی میخچه باعث بیرون کشیدن آن از جای خود شد. و بنظر می آید دلیل آن اثر فیبرینولیتیک سیر باشد، بافت فیبرین اطراف کیسه میخچه تجزیه شده و کیسه از بافت اصلی جدا میشود.”

• تعدیل سیستم ایمنی ـ سیر عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود میبخشد. یک سیستم ایمنی قوی میتواند موثرتر با ویروس ها و سایر عفونت ها مبارزه کند.

برای استفاده از سیر در درمان زگیل :

• یک حبه سیر را پوست کنده و رنده کنید.
• آن را بطور مستقیم برروی زگیل یا میخچه بگذارید.
• روی آن را با پنبه ای تمیز و چسب یا یک باند بپوشانید.
• هر روز دو بار این کار را ادامه دهید تا میخچه و زگیل بیافتد.

این روش آسان تر ، کم خطرتر و کم دردناک تر است . بنظر می آید ما پیروز شدیم.

منبع: سیر صد در صد زگیل های پوستی را درمان می کند!

دلایل بروز لکه‌های پوستی

لکه‌های پوستی زمانی رخ می‌دهد که در برخی از نواحی پوست، تغییر رنگی غیر معمول مشاهده شود. این رخداد، معضلی رایج است که دلایل مختلف زیادی دارد. برخی از رایج‌ترین دلایل بروز لکه‌های پوستی عبارت است از هرگونه بیماری، آسیب‌دیدگی و مشکلات التهابی.

عواملی که باعث بروز لکه‌های پوستی می‌شود:

عوامل زیادی در بروز لکه‌های پوستی نقش دارند. فهرستی از این مشکلات احتمالی به شرح ذیل است:

پرتو درمانی

• فقط در میان افرادی که تحت پرتو درمانی قرار دارند بروز می‌دهد.
• تاول، خشکی، خارش و پوست پوست شدن پوست
• ریزش مو در قسمتی که دچار لکه پوستی شده

آفتاب زدگی (سوختن پوست بر اثر تابش نور آفتاب)

• سوختگی سطحی بیرونی‌ترین لایه پوست
• قرمزی پوست، درد و ورم‌کردگی
• پوست پوست شدن و خشک شدن پوست
• با در معرض آفتاب قرار گرفتن‌های مکرر، ممکن است تاول‌های ناشی از سوختگی بیشتر و شدیدتری روی پوست ایجاد شود.

کاندیدا (عفونت قارچی پوست)

جهت مشاهده مقاله زخم بستر و انواع آن کلیک کنید

• معمولاً بر روی پوست‌های چند لایه همچون پوست زیر بغل، باسن، زیر سینه و بین انگشتان دست و پا ایجاد می‌شود.
• با خارش، سوزش و جوش‌های قرمز و دردناکی آغاز می‌شود که ظاهری تَر و پوسته‌ای خشک در حاشیه دارد.
• در ادامه به پوستی ترک خورده و زخمی و همراه با تاول‌های چرکی منجر می‌شود که می‌تواند به انواع باکتری آلوده شود.

انواع سوختگی

این مورد، موردی اضطراری محسوب می‌شود و ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.

• شدت سوزش از جهت اندازه و عمق دسته بندی می‌شود.
• سوختگی‌های درجه ۱: خشکی و ورم‌کردگی سطحی، قرمزی و حساس شدن پوست که پس از اعمال فشار به رنگ سفید درخواهد آمد.
• سوختگی‌های درجه ۲: بسیار دردناک، تاول‌های آبکی و پوستی قرمز که البته می‌تواند به صورت لکه‌هایی با رنگ‌های دیگر نیز ظاهر شود.
• سوختگی‌های درجه ۳: رنگ سفید یا قهوه‌ای سوخته، با ظاهری همچون چرم و با حساسیت کم و یا بدون حساسیت نسبت به لمس

تینه‌آ ورسیکالر

• بروز تدریجی نقاط سفید، قهوه‌ای، صورتی و یا قرمز روی پوست که می‌تواند روشن‌تر و یا تیره‌تر از رنگ عادی پوست باشد.
• خشکی، پوسته پوسته شدن و احساس خارش اندک در پوست
• به وجود آمدن نواحی در روی پوست که برنزه نمی‌شوند.
• این لکه‌های رنگی ممکن است در آب و هوای سرد ناپدید و مجددا در بهار و تابستان پدیدار شوند.

آماس پوست (التهاب پوستی)

• ساعت‌ها یا روزها پس از تماس با ماده‌ای حساسیت‌زا در فرد ایجاد می‌شود.
• جوش‌های ظاهر شده، حاشیه معینی دارند و در نواحی از پوست ظاهر می‌شوند که با ماده حساسیت‌زا تماس داشته است.
• قرمزی، زبری، خارش و زخم شدن پوست
• به وجود آمدن تاول‌های چرکی و پوسته مانند

خال توت فرنگی (خال همانژیوم)

• لکه قرمز یا بنفش رنگ که معمولاً روی صورت، سر، کمر و یا سینه رویت می‌شود.
• در هنگام تولد و یا در کودکان با سنین بسیار پایین شکل می‌گیرد.
• به مرور زمان و با بزرگتر شدن کودک، کوچک‌تر و یا ناپدید می‌شود.

اگزما

• لکه‌های زبر زرد یا سفیدی که به نقاط ریز ریز و کوچک تبدیل می‌شوند.
• ناحیه مبتلا ممکن است قرمز شود و با خارش و یا چربی پوست همراه باشد.
• ناحیه‌ای که روی آن جوش ایجاد شده می‌تواند دچار ریزش مو شود.

خون‌ریزی درون پوست

این مورد، موردی اضطراری محسوب می‌شود و ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.

• زمانی رخ می‌دهد که لکه‌ای خونی در زیر پوست پاره یا دچار نشتی شود.
• خونریزی درون پوست می‌تواند خودش را در غالب نقطه‌های ریزی به نام خون مردگی و یا دانه‌هایی بزرگ‌تر به نام پورپورا نشان دهد.
• رایج‌ترین دلیل خونریزی درون پوست، آسیب‌دیدگی است اما ممکن است بر اثر ابتلا به بیماری‌های خطرناک نیز بروز پیدا کند.
• اگر خونریزی شما ارتباطی به آسیب‌دیدگی خاصی ندارد و یا با ورم‌کردگی یا درد بیش از حد همراه است، حتما آن را با پزشک خود درمیان بگذارید.

زخم‌های استاز

• وجود علائم پیشرفته‌ی آماس استاز
• در نواحی از بدن رخ می‌دهد که جریان خون ضعیفی دارد. بیشتر در پا و قسمت پایینی پاها شکل می‌گیرد.
• دردناک، شکل غیر معمول، زخم سطحی به همراه با خشکی و چرک
• روند درمان بسیار کند

اکتینیک کراتوز

• معمولاً کمتر از ۲ سانتی‌متر و به اندازه یک پاک‌کن کوچک است.
• لکه‌ای انبوه، زبر و سخت است.
• در قسمت‌هایی از بدن ایجاد می‌شود که به میزان زیادی در معرض نور آفتاب قرار دارد (دست، بازو، صورت، فرق سر و گردن).
• معمولاً صورتی رنگ‌اند اما بنیانی قهوه‌ای و یا خاکستری دارند.

کارسینوم سلول سنگفرشی

• اغلب در نواحی که در معرض اشعه ماورا بنفش قرار گرفته شکل می‌گیرد؛ نواحی همچون صورت، گوش و پشت دستان.
• لکه‌های زبر و قرمزی که تبدیل به برآمدگی می‌شوند و به رشد خود ادامه می‌دهند.
• به وجود آمدن توموری که به راحتی خونریزی می‌کند و درمان هم نمی‌شود و یا در صورت درمان، دوباره به وجود می‌آید.

ملانوم

• خطرناک‌ترین نوع سرطان پوست است و بیشتر در میان افرادی با پوست سفید رایج است.
• به وجود آمدن خال‌هایی در هر قسمت از بدن که اشکالی غیر معمول و نامتقارن دارند و دارای چندین رنگ هستند.
• خال‌هایی که به مرور زمان تغییر رنگ می‌دهند و یا بزرگ‌تر می‌شوند.
• معمولاً بزرگتر از یک پاک‌‌کن هستند.

ملازما

• عارضه پوستی رایجی که منجر به به وجود آمدن لکه‌های تیره بر روی صورت یا به شکلی نادری بر روی گردن و سینه و بازو می‌شود.
• بیشتر در میان زنان باردار و افرادی که پوستی تیره و یا بیش از اندازه در معرض آفتاب دارند، رایج است.
• به جز تغییر رنگ پوست، نشانه دیگری ندارد.
• ممکن است طی یک سال خود به خود از بین برود و یا می‌تواند برای همیشه روی پوست باقی بماند.

مونگولین اسپات

• عارضه پوستی بی‌خطری که در هنگام تولد نوزاد رویت می‌شود.
• بیشتر در میان نوزادان آسیایی رایج است.
• لکه‌هایی بزرگ، مسطح، خاکستری و یا آبی رنگ که حاشیه‌ای غیر معمول دارند و بر روی کمر یا باسن شکل می‌گیرند.
• معمولاً با رسیدن به سن بلوغ از بین می‌روند.

چه عواملی به لکه‌های پوستی منجر می‌شود؟

عوامل بسیاری، از مشکلات خوش‌خیم تا بدخیم، منجر به شکل‌گیری لکه‌های پوستی می‌شود.

جهت مشاهده مقاله آشنایی با تخت تراکشن و کاربردهای آن کلیک کنید

سوختگی

سوختگی بر اثر تابش نور خورشید و یا از هر نوع دیگر می‌تواند به پوست آسیب برساند و زمانی که سوختگی درمان شود، ممکن است بافتی زخمی باقی بماند که با رنگ طبیعی پوست تفاوت دارد. لکه‌های پوستی همچنین در صورت استفاده نکردن از کرم ضد آفتاب نیز می‌تواند گسترش پیدا کند و پوستی آفتاب سوخته و همراه با لکه‌های پوستی را باقی بگذارد. مصرف برخی داروهای خاص نیز می‌تواند پوست را نسبت به نور آفتاب حساس‌تر کند و در نتیجه احتمال قرمز شدن رنگ پوست را افزایش دهد.

عفونت

عفونت‌های بسیاری می‌توانند به تغییر رنگ موضعی پوست منجر شوند. با ورود باکتری به زخم و خراشیدگی، فرد دچار عفونت پوستی می‌شود. چنین رخدادی منجر به بروز تغییراتی در بافت پوست می‌شود و اطراف آن را قرمز و یا سفید رنگ می‌کند. عفونت‌های قارچی همچون کرمک، تینه‌آ ورسیکالر و کاندیدا نیز می‌توانند منجر به شکل‌گیری لکه‌های پوستی در هر نقطه‌ای از بدن شوند.

بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها

سیستم ایمنی معمولا با مبارزه با عواملی که منجر به بروز عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌شوند، در پی حفظ سلامت بدن عمل می‌کند. اما در افرادی که به بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها دچار هستند، سیستم ایمنی بدن در تشخیص سلول‌های سالم و عوال بیماری‌زا دچار مشکل می‌شود و در جهت نابودی سلول‌های سالم عمل می‌کند. چنین رخدادی منجر به بروز انواع التهابات در سراسر بدن و شکل‌گیری علائم بسیاری، از جمله ورم‌کردگی و قرمز شدن پوست می‌شود. انواع حساسیت نسبت به غذا، گیاهان و یا محرک‌ها نیز می‌تواند منجر به بروز لکه‌های پوستی در نقاط مختلف بدن شود. این تغییرات می‌توانند خود را در قالب جوش و یا برآمدگی‌هایی که با خارش و سوزش همراه هستند، نشان دهند. حساسیت رایجی که می‌تواند منجر به تغییر رنگ پوست شود، اگزما نام دارد. اگزما سیستم ایمنی بدن را به حمله به پوست وا می‌دارد.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی خصوصا در دوران بارداری، می‌تواند منجر به تغییر رنگ پوست شود. چنین تغییراتی اغلب بواسطه افزایش میزان هورمون زنانه استروژن و پروژسترون شکل می‌گیرد.

لکه‌های مادرزادی

لکه‌های مادرزادی در زمان تولد و یا پس از تولد به وجود می‌آیند. برخی از رایج‌ترین انواع این لکه‌ها عبارتند از:

• خال. نقطه‌های سیاه یا قهوه‌ای رنگی که در زمان تولد روی پوست ظاهر می‌شوند. اکثر خال‌ها بی‌خطرند و جایی برای نگرانی ندارند اما تغییر اندازه یا شکل آن‌ها می‌تواند نشان از وجود مشکل باشد و بایستی توسط پزشک بررسی شود.
• مونگولین اسپات. لکه‌هایی مایل به آبی هستند که روی کمر نوزادان و یا کودکان ظاهر می‌شوند.
• خال توت فرنگی. لکه‌ای قرمز رنگ است که در میان کودکان و نوزادان رایج است. این لکه معمولاً تا سن ۱۰ سالگی از بین می‌رود.

سرطان پوست

سرطان می‌تواند رنگ یا بافت پوست را تغییر دهد. سرطان پوست زمانی رخ می‌دهد که مواد ژنتیکی داخل سلول‌های پوستی بر اثر تابش نور آفتاب و یا در معرض مواد شیمیایی قرار گرفتن، آسیب ببیند. این آسیب‌دیدگی می‌تواند به رشد غیرقابل کنترل سلول‌ها و شکل‌گیری توده‌ای از سلول‌های سرطانی منجر شود. اگرچه بسیاری از لکه‌های پوستی، نتیجه سرطان پوست نیستند اما بهتر است از پزشک خود بخواهید هرگونه خال بدقواره و یا هرگونه زخمی که منجر به تغییر حالت پوست می‌شود را بررسی کند.

لکه‌های پوستی چگونه بررسی می‌شوند؟

در صورت مشاهده موارد زیر بایستی به پزشک مراجعه شود:

• هرگونه تغییر ماندگاری در رنگ پوست
• مشاهده خال و یا برآمدگی جدیدی روی پوست
• مشاهده هرگونه تغییر در ظاهر و یا اندازه خال یا برآمدگی که پیشتر روی پوستتان وجود داشته

پزشک به بررسی فیزیکی شما می‌پردازد و لکه پوستی شما را رسیدگی می‌کند. همچنین ممکن است سوالاتی در رابطه با تغییرات پوستی‌تان پرسیده شود. مواردی همچون:

جهت مشاهده مقاله ماشین بیهوشی چیست و چگونه کار می کند؟ کلیک کنید

• اولین باری که متوجه تغییر رنگ پوست شدید
• اینکه آیا تغییر رنگ پوست به تدریج شکل گرفته یا اینکه ناگهانی و سریع بوده
• اینکه آیا لکه پوستی در حال تغییر یا وخیم‌تر شدن است یا نه
• وجود هرگونه علائم دیگری همراه با بروز لکه پوستی

لکه‌های پوستی چگونه مداوا می‌شوند؟

چگونگی درمان لکه پوستی به دلیل بروز آن بستگی دارد. چنانچه پزشک شما عارضه پزشکی خاصر را تشخیص دهد، ابتدا درصدد رفع آن عارضه برمی‌آید. لکه‌های پوستی با استفاده از روش‌های پزشکی، خانگی و یا ترکیبی از هر دو درمان می‌شوند.

روش درمان پزشکی

• لیزر درمانی
• کرم‌های موضعی
• ماسک‌های شیمیایی

روش درمان خانگی

• کرم‌هایی که نیازی به نسخه پزشک ندارند: کرم‌های ویتامین A و ویتامین E لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهند و سلامت عمومی پوست را بهبود می‌بخشند.
• آبِ لیمو: با قرار دادن آب لیمو بر روی پوست تیره به مدت دو مرتبه در روز، می‌توان تیرگی آن را کاهش داد. آب لیمو همچنین طی ۶ تا ۸ هفته، لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهد.
• روغن کرچک: دو بار در روز روی لکه‌های پوستی روغن کرچک بمالید و یا شب هنگام خواب، لکه پوستی را با بانداژی که در روغن کرچک غوطه‌ور شده، ببندید. چنین عملی پوست را لطیف می‌کند و لکه‌های سیاه پوست را از بین می‌برد.
• ویتامین C: غذاهایی که سرشار از ویتامین C هستند مصرف کنید. ویتامین C ویتامینی حیاتی برای سلامت پوست است. میوه‌هایی همچون طالبی، پرتقال و آناناس سرشار از ویتامین C هستند.
• چای: مصرف چای گیاه بابا آدم، چای شبدر قرمز و یا چای شیرتیغک می‌تواند لکه‌های پوستی را کاهش دهد.

منبع : لکه‌های پوستی و تمام دلایل بروز آن

حقایقی درباره دیابت نوع دوم و انسولین

چقدر درمورد ارتباط بین دیابت نوع دوم و انسولین می دانید؟ یاد بگیرید که بدن شما چگونه از انسولین استفاده می کند و چگونه این کار بر سلامت بدن شما تاثیر خواهد گذاشت. با مطالعه در این باره به این نتیجه می رسیم که انسولین نقش مهمی در بدن بازی می کند و با انسولین درمانی می توان دیابت نوع دوم و انسولین را مدیریت کرد. در این مقاله از بخش دیابت دکتر سلام به بررسی دیابت نوع دوم می پردازیم.

دیابت نوع دوم – انسولین برای بدن شما حیاتی است

انسولین هورمونی است که به وسیله پانکراس تولید می شود. انسولین به بدن کمک می کند که قند موجود در غذاها را مصرف و ذخیره کند. اگر از دیابت نوع دوم رنج می برید، بدن تان از انسولین به درستی استفاده نمی کند. پانکراس قادر به تامین انسولین به درستی نخواهد بود بنابریان تولید انسولین در بدن کاهش می یابد. در نتیجه قند خون افزایش می یابد. با گذر زمان، افزایش قند خون باعث تخریب سلول های عصبی، رگ های خونی، چشم ها و دیگر بافت ها خواهد شد.

دیابت نوع دوم – انسولین درمانی به کاهش قند خون کمک می کند

اگر دچار دیابت نوع دوم هستید، مدیریت قند خون یک راه برای کنترل سلامتی و کاهش ریسک ابتلا به عوارض طولانی مدت می شود. برای کاهش میزان قند خون پزشک ممکن است که توصیه های زیر را به شما کند:

• تغییر سبک زندگی
• داروهای خوراکی
• عدم استفاده از تزریق انسولین دارویی
• انسولین درمانی
• جراحی برای کاهش وزن

انسولین درمانی به اکثر افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند کمک می کند که میزان قند خون خود را کنترل کنند و ریسک خطرانی طولانی مدت را کاهش می دهد.

انسولین انواع مختلفی دارد

انواع مختلفی از انسولین وجود دارد که آن ها را در دو گروه دسته بندی می کنند.

• انسولینی که به صورت سریع / کوتاه برای وعده های غذایی فعال است
• انسولینی که بین وعده های غذایی و در طول شب فعال است.

مارک ها و برند های مختلفی از انسولین در هر مورد از گروه های بالا وجود دارند. نوعی مخلوط از هر دو گروه نیز در دسترس است. هر کسی نیازی به هر دو نوع انسولین نخواهد داشت و تجویزی انسولین برای هر شخصی که به آن نیاز دارد باید صورت بگیرد.

دیابت نوع دوم – نوعی از انسولین که می تواند استنشاقی باشد

جهت مشاهده انواع پدال مینی کلیک کنید

در امریکا، یک برند انسولین وجود دارد که می تواند بو کشیدنی باشد و به ریه ها وارد شود. یک گونه بسیار سریع از انسولین می باشد. این نوع انسولین برای هر فردی که دچار دیابت نوع دوم است مفید نمی باشد.

اگر پزشکتان تشخیص داد که باید از این نوع سریع انسولین استفاده کنید از او در مورد مزایا و عوارض آن حتما بپرسید. برای استفاده از این نوع انسولین باید ریه ها چکاب شوند.

انواع دیگر انسولین که تزریقی هستند

به جز نوع سریع انسولین که از راه تنفس مورد استفاده قرار می گیرد، بقیه نوع ها تزریقی هستند. انسولین های متوسط و طولانی مدت تنها باید تزریق شوند. انسولین به صورت قرص قابل مصرف نیست زیرا آنزیم های دستگاه گوارش توانایی شکستن آن ها را ندارند تا بدن بتواند آن را مورد استفاده قرار دهد.

انسولین فقط باید در چربی زیر پوست تزریق شود. می توان آن را در چربی شکم، بالای بازو، ران ها و باسن تزریق کرد.

دیابت نوع دوم – از ابزار متفاوت برای تزریق می توانید استفاده کنید

برای تزریق انسولین می توانید از هر کدام از ابزار های زیر استفاده کنید:

سرنگ: سرنگ لوله ای مدرج است که با وصل کردن سوزن به آن می توان دوز مشخصی از انسولین را به بدن تزریق کرد.

خودکار انسولین: این ابزار تزریق، مقدار مشخصی از انسولین را در خود دارد. می توان دوزهای مورد نیاز هر شخص را به صورت فردی وارد آن کرد.

پمپ انسولین: این دستگاه خودکار به گونه ای است که به طور متناوب انسولین را به بدن فرد بیمار وارد می کند به گونه ای که شیلنگ آن را در زیر پوست ثابت می کنند.

برای این که از کدام روش استفاده کنید می توانید با پزشک خود مشورت کنید.

جهت مشاهده انواع آمبوبگ کلیک کنید

سبک زندگی و وزن می تواند بر انسولین مورد نیاز بدن تاثیر بگذارد

داشتن عادت های سالم در زندگی باعث به تاخیر انداختن یا جلوگیری از انسولین درمانی می شود. اگر انسولین درمانی را آغاز کرده اید تغییر نوع زندگی می تواند نیاز به انسولین را در شما کاهش دهد.

به عنوان مثال، کارهای زیر می تواند به شما کمک کنند:

• کاهش وزن
• تغییر رژیم غذایی
• ورزش کردن

دیابت نوع دوم – برای بهبود استفاده از انسولین نیاز به زمان دارید

اگر شروع به انسولین درمانی کرده اید ممکن است که ابتدا دچار کمی اشتباه شوید که چه مقدار انسولین برای شما کافی است. تست قند خون می تواند به شما و پزشکتان در این باره کمک کند تا متوجه شوید به چه میزان انسولین نیاز دارید. اگر لازم باشد پزشک می تواند نوع درمان شما را تغییر دهد.

منبع: دیابت نوع دوم و انسولین؛ 8 واقعیت که باید در مورد آن بدانید

علائم, دلایل, پیشگیری و درمان بیماری مننژیت

مننژیت بیماری ای است که درآن غشاء (مننژ یا meninges) اطراف مغز و نخاع ملتهب می شود. ورم همراه با مننژیت اغلب باعث بروز نشانه های معمول بیماری مننژیت، شامل سردرد، طب و خشکی گردن می شود.

بیماری مننژیت

مننژیت در انواع ویروسی، باکتریایی، قارچی و غیره وجود دارد، اما عفونت های ویروسی معمولا شایع تر از سایر عفونت ها باعث ابتلای فرد به این بیماری می شوند. بسته به علت مننژیت، ممکن است این بیماری بعد از چند هفته بهبود یافته و یا ممکن است زندگی فرد را تهدید نماید.

رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت، سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نورهراسی) یا صداهای بلند (صداهراسی) می‌باشد. معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود. اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد؛ مثلاً، این بیماری در اثر باکتری مننژوکک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد.

مننژیت، می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد، بنابراین این بیماری را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند. اگر شک دارید که خود و یا یکی از اعضای خانواده تان دچار این بیماری شده اند، سریعا به بیمارستان مراجعه نمایید. درمان بموقع مننژیت باکتریایی جلوی بروز خیلی از عوارض جدی بیماری را می گیرد.

علائم بیماری مننژیت

اشتباه گرفتن علائم و نشانه های این بیماری با بیماری آنفولانزا ممکن می باشد. علائم و نشانه های مننژیت، در چند ساعت و یا بین ۱ تا دو روز خود را نشان می دهند. علائم و نشانه هایی که در هرفرد بالای ۲ سال ممکن است ظاهر شود، شامل:

• تب بالا و ناگهانی
• سردرد شدید
• خشکی گردن
• تهوع و استفراغ بهمراه سردرد
• گیجی و یا ناتوانی در تمرکز کردن
• تشنج
• خواب آلودگی و یا مشکل در بیدار شدن
• حساسیت به نور
• فقدان علاقه به خوردن و آشامیدن
• التهاب های پوستی در بعضی از انواع مننژیت.

علائم بیماری مننژیت در کودکان شامل:

• تب بالا
• گریه‌ پی در پی
• بی خواب و بی قراری شدید
• تغذیه ضعیف
• برآمدگی در قسمت نرم بالای سر کودک
• خشکی گردن و بدن کودک

کودکان مبتلا به مننژیت، بسختی آرام می شوند و حتی زمانیکه بغلشان می کنید، شدیدتر گریه می کنند.

جهت مشاهده انواع مینی ویبراتور گفتاردرمانی کلیک کنید

دلایل ابتلا به این بیماری

معمول ترین دلیل ابتلا به مننژیت، عفونت های ویروسی بوده که معمولا بدون درمان بهبود می یابند. بعضی اوقات علت مننژیت عفونت باکتریایی است. یکی دیگر از دلایل مننژیت، که اغلب کم تر رخ می دهد عفونت های قارچی می باشند. از آنجاییکه مننژیت باکتریایی از همه خطرناک تر بوده و باعث مشکلات جدی می شود، پیدا کردن منبع عفونت مننژیتی، یکی از مهم ترین بخش های برنامه درمانی مننژیت می باشد.

اغلب ویروس هایی که باعث مننژیتهای ویروسی می شوند، شامل آنتروویروس، ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲، ویروس زونا (که به عامل آبله مرغان و زونا شناخته می‌شود)، ویروس اوریون، اچ آی وی می باشند.

سایر مواردیکه بجز موارد ذکر شده می توانند فرد را دچار مننژیت نمایند، شامل مواد شیمیایی، آلرژی به بعضی از داروها، بعضی از انواع سرطان و بیماری های التهابی همچون سارکوئیدوز می باشند.

عوامل خطرزا

عوامل و مواردیکه می توانند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهند شامل:

• رد کردن نوبت واکسن – اگر شما یا کودکان یکی از نوبت های واکسن زدن را رد نمایید خطر ابتلای شما به این بیماری را افزایش می یابد.
• سن فرد – اغلب انواع مننژیت ویروسی در سنین قبل از ۵ سال رخ می دهند و اکثر موارد مننژیت ویروسی در افراد زیر بیست سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
• زندگی در مکان های اجتماعی – داشنجویان ساکن در خوابگاه، پرسنل نظامی ساکن پایگاه های نظامی و کودکان مدرسه رو یا کودکانیکه در رورشگاه هستند، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری می باشند.
• بارداری – اگر شما باردار هستید، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارید.
• سیستم ایمنی مختل شده – عواملی که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده همچون بیماری ایدز، الکلی بودن، دیابت و … می تواند فرد را مستعد ابتلا به این بیماری نماید.

عوارض بیماری مننژیت

مننژیت، می تواند عوارضی جدی در پی داشته باشد. هرچه مدت بیشتری شما یا کودکان دچار بیماری مننژیت درمان نشده باشید، بیشتر در خطر عوارض آن از جمله تشنج و آسیب عصبی دائمی از جمله موارد زیر هستید. انواع آسیب های عصبی مننژیت می توانند، شامل:

• از دست دادن شنوایی
• مشکل حافظه
• ناتوانی در یادگیری
• آسیب مغزی
• مشکل در راه رفتن
• تشنج
• نارسایی کلیه
• شک
• مرگ

تشخیص بیماری مننژیت

پزشک یا پرستار شما را معاینه کرده و مواردی هچون ضربان قلب شما، تب، تغییر وضعیت ذهنی و خشکی گردن را چک می نماید. اگر پزشک به اینکه شما دچار این بیماری شده اید شک داشته باشد، از آزمایش مایع نخاعی و سایر آزمایش ها همچون کشت خون، اشعه ایکس قفسه سینه و سی تی اسکن سر استفاده می نماید.

درمان بیماری مننژیت

درمان این بیماری بسته به نوع مننژیت شما یا کودکتان متفاوت است.

درمان مننژیت باکتریایی

مننژیت حاد باکتریایی نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای کورتیزونی برای اطمینان از بهبود و کاهش عوارض آن همچون ورم مغذی و یا تشنج دارد. آنتی بیوتیک و یا ترکیب آنتی بیوتیکی و دارویی شما که پزشکتان برای شما انتخاب می کند، بسته به نوع عفونت متفاوت می باشد.

درمان مننژیت ویروسی

آنتی بیوتیک ها قادر به درمان مننژیت ویروسی نیستند و در بیشتر موارد مننژیت ویروسی خود بخود در طول چند هفته بهبود می یابد. درمان انواع ساده آن شامل:

• استراحت
• مصرف فراوان مایعات
• داروهای مسکن برای کاهش درد و تب
• اگر علت مننژیت شما ویروس تب خال است، می شود از داروی ضد ویروسی استفاده نمود.

درمان سایر انواع مننژیت

اگر علت مننژیت، معلوم نباشد، پزشکتان شروع به استفاده از درمان های ضدویروسی و آنتی بیوتیکی تا زمان مشخص شدن علت بیماری می کند.

مننژیت قارچی با داروهای ضدقارچ درمان می شود. البته این داروها اثرات جانبی جدی داشته و ممکن است شروع درمان با این داروها تا زمان تشخیص آزمایشگاهی مننژیت قارچی به تعویق افتد.

مننژیت مزمن بسته به علت آن که عموما عفونت قارچی هست، درمان می شود.

مننژیتهای غیرعفونی که بعلت حساسیت و یا بیماری های خود ایمنی رخ داده اند را ممکن است با داروهای کورتیزونی درمان نمایند. در بعضی از موارد نیاز به درمان خاصی نبوده و بیماری خود بخود بهبود می یابد. در مننژیت مرتبط با سرطان نیز نیاز به درمان سرطان برای درمان مننژیت دارد.

پیشگیری از این بیماری

مننژیتهای باکتریایی و ویروسی واگیردار هستند، البته هیچکدام به واگیرداری سرماخوردگی یا آنفولانزا نیستند. احتمال انتقال هر دو از طریق ذرات ترشحات تنفسی در حین برخوردهای نزدیک مانند بوسیدن، عطسه یا سرفه کردن به طرف کسی وجود دارد، اما صرف تنفس هوایی که فرد مبتلا به مننژیت، در آن نفس کشیده است باعث انتقال آن‌ها نمی‌شود. مننژیت ویروسی معمولاً توسط آنتروویروس‌ها به وجود می‌آید، و بیشتر از طریق آلودگی مدفوعی منتشر می‌شود. احتمال آلودگی را می‌توان با تغییر رفتارهای منجر به انتقال کاهش داد.

بعضی از انواع خاص واکسن ها می توانند از ابتلا به بعضی از مننژیتها پیشگیری نمایند. این واکسن ها شامل:

• واکسن هموفیلوس (HiB vaccine) در کودکان جلوی شیوع یکی از انواع مننژیت باکتریایی را می گیرد.
• واکسن کونژوگه پنوموکوک (pneumococcal conjugate vaccine) نیز از سایر روش های موثر در پیشگیری از ابتلا به مننژیت پنوموکوکی می باشد.

افراد خانواده و کسانیکه رابطه نزدیکی با فرد مبتلا به مننژیت مننگوکوکی دارند، باید از داروهای آنتی بیوتیکی برای پیشگیری از ابتلایشان به این نوع این بیماری دریافت نمایند.

جهت مشاهده انواع مانیتورینگ علائم حیاتی کلیک کنید

واکسیناسیون مننگوکوکی (meningococcal) برای افراد زیر توصیه می شود:

• نوجوانان در سنین ۱۱ تا ۱۲ سال که وارد دبیرستان می شوند و تاکنون این واکسن را دریافت نکرده اند.
• همه دانشجویان سال اول دانشگاه که قصد اقامت در خوابگاه دارند.
• کودکان دو ساله و یا بزرگتر که طحال نداشته و یا دچار سایر مشکلات سیستم ایمنی هستند.
• افرادیکه قصد سفر به کشورهایی دارند که مننگوکوک در آنجا شایع می باشد.

منبع: بیماری مننژیت چیست؟ علائم, دلایل, پیشگیری و درمان آن