وینکل

وینکل

وینکل

وینکل

همه چیز درباره حکم جلب و انواع آن!

حکم جلب چیست؟

حکم جلب یکی از ابزارهای حقوقی است که برای دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، استفاده می‌شود. این حکم به معنای دستور دادن به پلیس یا مأموران قضایی برای دستگیری فرد متهم است. در بعضی از کشورها، برای صدور حکم جلب، نیاز به داشتن شواهد قوی و مستدل برای اثبات جرم افراد وجود دارد.

در بسیاری از سیستم‌های حقوقی، حکم جلب به عنوان یک وسیله قانونی برای دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، به کار می‌رود. این حکم برای دستور دادن به پلیس یا مأموران قضایی برای دستگیری فرد متهم، صادر می‌شود. در برخی موارد، برای دستور دادن به حکم جلب، نیاز به تحقیقات و پیگیری‌های مستمر از سوی مأموران قضایی و پلیس وجود دارد.

در سیستم حقوقی ایران، حکم جلب به عنوان یکی از ابزارهای حقوقی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این سیستم، برای صدور حکم جلب، نیاز به داشتن شواهد و مدارک قانونی و مستدل برای اثبات جرم افراد وجود دارد. همچنین، در این سیستم، قاضی با توجه به شرایط موجود، می‌تواند حکم جلب را صادر کند و در صورتی که فرد متهم حاضر نشود، پلیس می‌تواند با استفاده از این حکم، فرد متهم را دستگیر کند.

در کل، حکم جلب یکی از ابزارهای حقوقی موجود در سیستم‌های حقوقی مختلف است که برای دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، به کار می‌رود. در هر سیستم حقوقی، برای صدور حکم جلب، نیاز به داشتن شواهد و مدارک قانونی و مستدل برای اثبات جرم افراد وجود دارد و در نهایت، باید با رعایت حقوق بشری و قوانین مربوطه، فرد متهم دستگیر شود.

برای مطالعه مقاله مجازات حمل و نگهداری مواد مخدر در ایران! کلیک کنید.

انواع حکم جلب

در سیستم حقوقی، حکم جلب به منظور دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، صادر می‌شود. این حکم به صورت دو نوع حکم جلب حقوقی و حکم جلب کیفری تقسیم بندی می‌شود. همچنین، قرار جلب به دو شکل عادی و سیار قابل اجرا است. در ادامه به توضیح این انواع حکم جلب می‌پردازیم:

  1. حکم جلب حقوقی: این نوع حکم جلب به منظور اجرای حقوق و تعهدات قانونی صادر می‌شود. برای مثال، در صورتی که فردی بدهکار شده باشد و قراردادی را نقض کرده باشد، حکم جلب حقوقی به منظور دستگیری و اجرای حقوقی علیه او صادر می‌شود.
  2. حکم جلب کیفری: این نوع حکم جلب به منظور دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، صادر می‌شود. برای مثال، در صورتی که فردی به جرم قتل، سرقت، تجاوز و غیره متهم شده باشد، حکم جلب کیفری به منظور دستگیری و اجرای حکم قضایی علیه او صادر می‌شود.
  3. قرار جلب عادی: در این نوع قرار جلب، قاضی، قرار جلب را برای اجرا به کلانتری خاص ابلاغ می‌کند. این قرار زمانی صادر می‌شود که شاکی، فرد متهم را در محلی که او در آنجا زندگی می‌کند، مشاهده کرده باشد. پس از صدور قرار جلب، شاکی باید به کلانتری مراجعه کند و پس از ثبت قرار، مأمورین انتظامی را به همراه خود به آن محل برده و در صورتی که فرد متهم در آنجا حضور داشته باشد، او را جلب کند.
  4. قرار جلب سیار: در صورتی که از صدور قرار جلب عادی مدتی گذشته باشد و فرد متهم هنوز دستگیر نشده باشد، قرار جلب سیار صادر می‌شود. در این نوع قرار جلب، قاضی، قرار جلب را به همه کلانتری‌های حوزه قضایی خود ابلاغ می‌کند. در صورتی که فرد متهم در هر نقطه‌ای از حوزه قضایی قاضی دیده شود، مأمورین انتظامی می‌توانند او را جلب کنند.

در نهایت، لازم به ذکر است که هر قاضی فقط می‌تواند نسبت به حوزه قضایی خود قرار جلب صادر کند و اگر فرد متهم در حوزه قضایی دیگری باشد، قاضی باید قرار جلب را به حوزه قضایی مربوطه نیابت دهد. همچنین، در هنگام اجرای حکم جلب، حقوق و حریم شخصی فرد متهم باید رعایت شود و اجرای حکم باید با رعایت قوانین و مقررات مربوط به این حوزه انجام شود.

تفاوت های دستور جلب عادی و سیار

دستور جلب عادی و سیار برای دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، صادر می‌شود. این دستور به دو نوع دستور جلب حقوقی و دستور جلب کیفری تقسیم بندی می‌شود. همچنین، دستور جلب به دو شکل عادی و سیار قابل اجرا است.

دستور جلب حقوقی صادر می‌شود تا به منظور اجرای حقوق و تعهدات قانونی، فردی را دستگیر کند. برای مثال، در صورتی که فردی بدهکار شده باشد و قراردادی را نقض کرده باشد، دستور جلب حقوقی به منظور دستگیری و اجرای حقوقی علیه او صادر می‌شود. هر قاضی فقط در حوزه قضایی خود می‌تواند دستور جلب حقوقی صادر کند و در صورتی که فرد متهم در خارج از حوزه قضایی قاضی باشد، باید به حوزه قضایی دیگر نیابت داده شود.

دستور جلب کیفری به منظور دستگیری فردی که به جرمی متهم شده است، صادر می‌شود. برای مثال، در صورتی که فردی به جرم قتل، سرقت، تجاوز و غیره متهم شده باشد، دستور جلب کیفری به منظور دستگیری و اجرای حکم قضایی علیه او صادر می‌شود.

دستور جلب عادی صادر می‌شود در صورتی که شاکی، فرد متهم را در محلی که او در آنجا زندگی می‌کند، مشاهده کرده باشد. در این حالت، قاضی دستور جلب را به یک کلانتری خاص ابلاغ می‌کند و پس از ثبت دستور ، مأمورین انتظامی را به همراه خود به آن محل برده و در صورتی که فرد متهم در آنجا حضور داشته باشد، او را دستگیر می‌کنند.

دستور جلب سیار صادر می‌شود در صورتی که فرد متهم هنوز دستگیر نشده باشد. در این حالت، قاضی دستور جلب را به همه کلانتری‌های حوزه قضایی خود ابلاغ می‌کند. در صورتی که فرد متهم در هر نقطه‌ای از حوزه قضایی قاضی دیده شود، مأمورین انتظامی می‌توانند او را دستگیر کنند.

در هنگام اجرای دستور جلب، حقوق و حریم شخصی فرد متهم باید رعایت شود و اجرای دستور باید با رعایت قوانین و مقررات مربوط به این حوزه انجام شود. همچنین،در صورتی که دستور جلب به نحوی اجرا نشود که با قوانین و مقررات مربوطه سازگار باشد، می‌تواند به شکایت‌هایی از سوی فرد متهم و دیگران منجر شود و در برخی موارد، می‌تواند منجر به پیگیری قضایی برای خطای اجرایی شود.

در کل، دستور جلب عادی و سیار ابزاری برای اجرای حقوق و تعهدات قانونی است که در صورت لزوم، برای دستگیری فرد متهم به جرمی خاص صادر می‌شود. اجرای صحیح این دستور باید با رعایت قوانین و مقررات مربوطه صورت گیرد تا از نقض حقوق و حریم شخصی فرد متهم جلوگیری شود.

حکم جلب حقوقی

حکم جلب حقوقی یک دستور قضایی است که در حوزه حقوقی صادر می‌شود تا به منظور اجرای حقوق و تعهدات قانونی، فردی را دستگیر کند و او را به محاکمه در دادگاه حاضر کند. حکم جلب حقوقی به دو نوع دستور جلب حقوقی و دستور جلب کیفری تقسیم می‌شود و در دو شکل عادی و سیار قابل اجرا است. اما در اینجا، به بررسی حکم جلب حقوقی می‌پردازیم.

حکم جلب حقوقی در صورتی صادر می‌شود که فردی به دلیل عدم اجرای حکم دادگاه، عدم پرداخت بدهی، عدم اجرای قرارداد، یا دیگر تخلفات حقوقی، به محاکمه در دادگاه حاضر نیاز باشد. در این حالت، قاضی پرونده برای دستگیری فرد متهم، حکم جلب حقوقی صادر می‌کند. برای مثال، در صورتی که فردی بدهکار شده باشد و قراردادی را نقض کرده باشد، حکم جلب حقوقی به منظور دستگیری و اجرای حقوقی علیه او صادر می‌شود.

بنا به ماده ۲ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی، در صورتی که فرد موظف به اجرای حکم دادگاه باشد و عدم اجرای حکم توسط وی قابل اثبات باشد، قاضی پرونده می‌تواند حکم جلب حقوقی را صادر کند. در این حالت، فرد متهم به عنوان بدهکار، باید مالی خود را به دادگاه اعلام کند و در صورتی که این امر انجام نشود، قاضی می‌تواند حکم جلب حقوقی را صادر کند.

حکم جلب حقوقی عملیاتی است که به طور معمول توسط نیروهای انتظامی اجرا می‌شود. پس از صدور حکم جلب حقوقی، پلیس یا دیگر نیروهای انتظامی می‌توانند فرد متهم را دستگیر کنند و او را به دادگاه حاضر کنند. در هنگام اجرای حکم جلب، حقوق و حریم شخصی فرد متهم باید رعایت شود و اجرای دستور باید با رعایت قوانین و مقررات مربوط به این حوزه انجام شود.

در کل، حکم جلب حقوقی یکی از ابزارهای قضایی است که در صورت لزوم برای دستگیری فرد متهم به جرمی خاص صادر می‌شود. اجرای صحیح این دستور، بر اساس قوانین و مقررات مربوط به این حوزه، از اهمیت بالایی برخوردار است و در رعایت حقوق و حریم شخصی فرد متهم باید دقت ویژه‌ای به کار گرفته شود. در صورتی که شما به هر عنوانی با حکم جلب حقوقی مواجه شده‌اید، بهتر است با یک وکیل متخصص در حقوق تماس بگیرید تا بتوانید حقوق و حریم شخصی خود را حفظ کنید و به بهترین نحو ممکن از این وضعیت خارج شوید.

برای مطالعه مقاله مجازات فحاشی در فضای مجازی چیست؟ کلیک کنید.

حکم جلب کیفری

حکم جلب کیفری یک دستور قضایی است که در صورت لزوم، به منظور دستگیری فرد متهم به یک جرم خاص، صادر می‌شود. حکم جلب کیفری در دو حالت اصلی صادر می‌شود: اجبار فرد به اجرای حکم و انجام تحقیقات بیشتر.

مورد اول، زمانی است که حکمی علیه فرد صادر شده و در مرحله اجرا می‌باشد. در این حالت، قاضی می‌تواند حکم جلب کیفری را صادر کند تا فرد مورد نظر را برای اجرای حکم دستگیر کنند. برای مثال، اگر فردی به جرم قتل محکوم شده باشد و قرار باشد که به زودی اعدام شود، حکم جلب کیفری صادر می‌شود تا فرد را برای اجرای حکم دستگیر کنند.

مورد دوم، زمانی صادر می‌شود که هنوز اتهامی علیه فرد ثابت نشده باشد، اما قاضی به دلایل خاصی می‌خواهد فرد را برای تحقیقات بیشتر به دادگاه حاضر کند. در این حالت، قاضی می‌تواند حکم جلب کیفری را صادر کند تا فرد مورد نظر را به دادگاه حاضر کنند. این اقدام به منظور انجام تحقیقات بیشتر و به دست آوردن شواهد و مدارک بیشتر است که ممکن است به شناسایی مجرم و اثبات اتهام کمک کند.

حکم جلب کیفری برای اجرا به نیروهای انتظامی سپرده می‌شود و آن‌ها مسئول دستگیری و به دادگاه حضور فرد مورد نظر هستند. بهتر است بدانید که اجرای این حکم باید با رعایت حقوق و حریم شخصی فرد مورد نظر صورت پذیرد و به همین دلیل، نیروهای انتظامی باید در اجرای این حکم با دقت و حساسیت ویژه‌ای عمل کنند.

در کل، حکم جلب کیفری، یکی از ابزارهایی است که در صورت لزوم، برای دستگیری فرد متهم به جرم خاص، صادر می‌شود. اجرای صحیح و با رعایت حقوق و حریم شخصی فرد متهم، بر اساس قوانین و مقررات مربوط به این حوزه انجام می‌شود. در صورتی که شما به هر عنوانی با حکم جلب کیفری مواجه شده‌اید، بهتر است با یک وکیل متخصص در حقوق تماس بگیرید تا بتوانید حقوق و حریم شخصی خود را دفاع کنید.

دادخواست حکم جلب وجود

اگر شما هم از آن دسته افراد هستید که نمی‌دانید دادخواستی به نام دادخواست حکم جلب در پرونده‌ های حقوقی وجود ندارد، باید بدانید که کسی نمی‌تواند به دادگاه مراجعه کند و دادخواست حکم قرار جلب حقوقی بدهد؛ فقط زمانی که حکم قطعی صادر شد، می‌توانید درخواست دستور جلب بدهید ، بنابر این باید صبر کنید تا پرونده به مرحله اجرا برسد. همچنین نحوه اجرای این قانون در پرونده‌ های حقوقی برای همه محکومیت ‌های مالی از قبیل مهریه، نفقه، چک و… به یک شکل است و تنها تفاوتی که دارد، این است که در دادخواست شکایت خود، نوع درخواست تان را می‌نویسید.


مشاوره دعاوی حقوقیموسسه حقوقیوکیل پایه یک دادگستریانواع حکم جلب,حکم جلب,حکم جلب حقوقی,حکم جلب سیار

تفاوت های عقد بیع و معاوضه

عقد معاوضه چیست؟

عقد معاوضه یکی از انواع قراردادهایی است که در آن دو طرف به تبادل دو چیز با یکدیگر می‌پردازند. در این قرارداد، هر دو طرف به صورت کتبی یا شفاهی توافق می‌کنند که چه چیزی را به عنوان مقابل، به طرف دیگر ارائه خواهند داد. در عقد معاوضه، معمولاً موضوع و معادل به صورت مشخص در قرارداد ذکر می‌شود و شرایط پرداخت، زمان تحویل و سایر جزئیات قرارداد نیز باید در قرارداد مشخص شود.

از ارکان اصلی عقد معاوضه، می‌توان به موضوع، معادل و طرفین اشاره کرد. موضوع در عقد معاوضه، کالا یا خدماتی است که قرار است تبادل شود. معادل نیز، کالا یا خدماتی است که به عنوان معادل تبادل می‌شود. در نهایت، طرفین، دو طرفی هستند که قرارداد را منعقد می‌کنند.

مشخصات کالاهای تبادل شده، شرایط پرداخت، زمان تحویل و سایر جزئیات قرارداد نیز باید به دقت در قرارداد ذکر شوند. این امر باعث می‌شود که قرارداد مشخص و قابل اجرا باشد و در صورت وقوع هر گونه خلافی، قابل اعتراض باشد.

لازم به ذکر است که عقد معاوضه باید با رعایت قوانین و مقررات حقوقی صورت گیرد. از جمله قوانینی که در این زمینه وجود دارد، قوانین حمایت از مصرف‌کننده، قوانین مالیاتی و قانون مدنی است. برای این که عقد معاوضه، حقوقی باشد باید قوانین را رعایت کرد و مشخصات کالاهای تبادل شده و شرایط پرداخت باید به دقت در قرارداد ذکر شود. به علاوه، در صورت تمایل، می‌توان از خدمات حقوقی استفاده کرد تا قرارداد به صورت حرفه‌ای تری تدوین شود.

در نهایت، عقد معاوضه یکی از قراردادهای مهم در حقوق مدنی است که به دلیل توافق دو طرف، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در صورت رعایت قوانین و شرایط مشخص در قرارداد، عقد معاوضه می‌تواند به عنوان یک قرارداد معتبر و قابل اجرا محسوب شود.

عقد بیع چیست؟

عقد بیع، یکی از انواع قراردادهای حقوقی معتبر در حقوق مدنی است که در آن، فروشنده به خریدار کالا یا خدماتی را عرضه می‌کند و خریدار نیز مبلغ معینی را به فروشنده پرداخت می‌کند. این قرارداد به منظور تبادل کالا یا خدمات، بین دو طرف امضا می‌شود و دارای سه عنصر اصلی یا ارکان است که عبارتند از:

  1. موضوع: کالا یا خدماتی که قرار است به فروش برسد.
  2. قیمت: مبلغ پولی که خریدار باید به فروشنده پرداخت کند.
  3. طرفین: دو طرف که قرارداد را منعقد می‌کنند.

در عقد بیع، فروشنده موظف است کالا یا خدمات مورد نظر را به خریدار تحویل دهد و خریدار نیز موظف است قیمت را به فروشنده پرداخت کند. به عنوان مثال، فرض کنید شما مایل به خرید یک خودرو هستید و با فروشنده توافق می‌کنید که خودرو را با قیمت ۵۰ میلیون تومان خریداری کنید. در اینجا، خودرو موضوع بوده، قیمت ۵۰ میلیون تومان مبلغ پولی است که خریدار باید به فروشنده پرداخت کند و شما و فروشنده طرفین قرارداد هستید. بنابراین، با امضای این قرارداد، شما به عنوان خریدار متعهد به پرداخت ۵۰ میلیون تومان به فروشنده هستید و فروشنده هم متعهد به تحویل خودرو به شما است.

عقد بیع به عنوان یکی از ابزارهای اصلی در تبادل کالا و خدمات، بسیار پرکاربرد است و در زندگی روزمره ما از آن استفاده می‌شود. برای اینکه عقد بیع به صورت معتبر و قانونی صورت گیرد، باید به موارد زیر توجه کرد:

  1. مشخص کردن موضوع: در عقد بیع، موضوع تبادل باید به دقت مشخص شود. باید مشخص شود که چه کالاهایی یا خدماتی قرار است تبادل شود.
  2. مشخص کردن قیمت: قیمت مشخص و واضح باید در قرارداد بیع مشخص شود تا هر دو طرف بتوانند به آن تعهد داشته باشند.
  3. مشخص کردن طرفین: در عقد بیع، دو طرف قرارداد باید به دقت مشخص شوند. هر دو طرف باید نام و مشخصات خود را در قرارداد بیان کنند.
  4. تعیین شرایط تحویل: در عقد بیع، شرایط تحویل کالا یا خدمات باید مشخص شود. به عنوان مثال، زمان و مکان تحویل، نحوه تحویل و شرایط پذیرش کالا و خدمات باید بیان شود.
  5. حقوق و تعهدات طرفین: در عقد بیع، حقوق و تعهدات هر دو طرف باید مشخص شوند. به عنوان مثال، حقوق و تعهدات فروشنده در مورد کیفیت کالا و خدمات، و حقوق و تعهدات خریدار در مورد پرداخت قیمت باید بیان شوند.
  6. روش پرداخت: روش پرداخت باید در قرارداد بیان شود. به عنوان مثال، پرداخت نقدی، پرداخت به صورت اقساطی یا پرداخت با چک باید مشخص شود.
  7. مهلت تحویل: در قرارداد بیع، مهلت تحویل باید مشخص شود. به عنوان مثال، زمانی که کالا یا خدمات تحویل داده می‌شود، باید در قرارداد بیان شود.
  8. شرایط انصراف: شرایط انصراف باید در قرارداد بیان شوند. به عنوان مثال، شرایطی که در صورت عدم تحویل کالا یا خدمات انصراف از قرارداد باید رعایت شود.

به طور کلی، عقد بیع یکی از مهم‌ترین قراردادهای حقوقی است که در زندگی روزمره بسیار پرکاربرد است. این قرارداد با تأکید بر تعهدات دو طرف، از روابط تجاری و اقتصادی بسیار پایدار و مؤثر به عنوان ابزار اصلی برای تبادل کالا و خدمات استفاده می‌شود.

برای مطالعه مقاله همه چیز درباره حکم جلب و انواع آن! کلیک کنید.

تفاوت های عقد بیع و عقد معاوضه

عقد معاوضه و عقد بیع، دو نوع قرارداد خرید و فروش هستند که در آن هر دو طرف به تبادل کالا یا خدمات می‌پردازند. با این حال، تفاوت اصلی بین این دو در نحوه تبادل می‌باشد.

در عقد بیع، یکی از طرفین کالا یا خدمات را به مبلغ پولی به طرف دیگر می‌فروشد. به عنوان مثال، فروش یک لپ تاپ به ازای ۱۰ میلیون تومان، یک مثال از عقد بیع است. در این قرارداد، یکی از طرفین به عنوان فروشنده، کالای خود را به طرف دیگر به عنوان خریدار می‌فروشد و در مقابل، خریدار مبلغ پولی را به فروشنده پرداخت می‌کند.

اما در عقد معاوضه، دو طرف به تبادل دو کالای مختلف با یکدیگر پرداخته و هر یک، کالای خود را دریافت می‌کنند. به عنوان مثال، فرض کنید شما یک ماشین دارید و مایلید آن را با یک آپارتمان معاوضه کنید. در اینجا، شما و صاحب آپارتمان هر دو طرف عقد معاوضه هستید و هر یک کالای خود را با کالای طرف مقابل تعویض می‌کنید.

همچنین یکی دیگر از تفاوت های این دو مقوله، مربوط به حق شفعه است. حق شفعه بین دو نفر خریدار و فروشنده فقط در عقد بیع جاری است. یعنی اگر دو شریک که در یک ملک ملکیت مشاعی دارند یکی از آنها سهم خود را به دیگری یعنی شخص ثالث بفروشد، شریک دیگر می تواند حق شفعه خود را اعلام کرده و ثمن معامله شخص ثالث را بپردازد و تمام ششدانگ ملک را مالک شود ولی چنانچه عقد معاوضه بین یکی از دو شریک و شخص ثالث انجام شود، شریک دیگر نمی‌تواند حق شفعه خود را اعلام و اعمال نماید، چرا که در این حالت، قرارداد میان شخص ثالث و یکی از شریک‌ها، به عنوان یک عقد معاوضه صورت گرفته است و حق شفعه در این نوع قراردادها وجود ندارد.

به طور کلی، عقد بیع و عقد معاوضه، دو نوع قرارداد متفاوت هستند که در هر کداماز آن‌ها، طرفین به تبادل خدمات یا کالا می‌پردازند. در عقد بیع، یکی از طرفین به عنوان فروشنده، کالای خود را به طرف دیگر به عنوان خریدار می‌فروشد و در مقابل، خریدار مبلغ پولی را به فروشنده پرداخت می‌کند. در عقد معاوضه، دو طرف به تبادل دو کالای مختلف با یکدیگر پرداخته و هر یک، کالای خود را دریافت می‌کنند.

علاوه بر این، حق شفعه در عقد بیع وجود دارد، اما در عقد معاوضه وجود ندارد. حق شفعه به معنای حق خرید یک کالا یا خدمات توسط فرد دیگری در صورتی است که قرارداد بین دو نفر برقرار شده است. در عقد بیع، حق شفعه به خریدار اجازه می‌دهد که در صورتی که فروشنده کالای مورد نظر را به فرد دیگری فروخته باشد، خود به عنوان خریدار، کالای مورد نظر را با قیمتی که با فرد دیگری به انجام رسیده است، خریداری کند. اما در عقد معاوضه، به دلیل نبودن پول و فروش کالا به صورت جداگانه، حق شفعه اعمال نمی‌شود و نمی‌توان به عنوان یک ابزار حقوقی در این نوع قراردادها استفاده کرد.

در نتیجه، در عقد بیع و عقد معاوضه، هر دو طرف قرارداد به تبادل کالا یا خدمات می‌پردازند، اما در عقد بیع، کالا به صورت جداگانه فروخته می‌شود و در عقد معاوضه، دو کالا با یکدیگر تعویض می‌شوند. همچنین، حق شفعه تنها در عقد بیع وجود دارد و در عقد معاوضه اعمال نمی‌شود.

سوالات متداول

در زیر به برخی از سوالات متداول درباره عقد بیع و عقد معاوضه پاسخ داده شده است:

۱. چه تفاوتی بین عقد بیع و عقد معاوضه وجود دارد؟
در عقد بیع، یکی از طرفین کالا یا خدمات را به مبلغ پولی به طرف دیگر می‌فروشد. اما در عقد معاوضه، دو طرف به تبادل دو کالای مختلف با یکدیگر پرداخته و هر یک، کالای خود را دریافت می‌کنند. همچنین، حق شفعه تنها در عقد بیع وجود دارد و در عقد معاوضه اعمال نمی‌شود.

۲. آیا در عقد بیع و عقد معاوضه باید قرارداد رسمی تهیه شود؟
بله، در هر دو نوع قرارداد، بهتر است قرارداد رسمی تهیه شود تا اطمینان حاصل شود که شرایط توافقی به درستی رعایت شده اند و در صورت بروز مشکلات، حقوق و تعهدات طرفین برای قضایا قابل اجرا باشد.

۳. آیا در عقد بیع و عقد معاوضه می‌توان از ضمانت استفاده کرد؟
بله، در هر دو نوع قرارداد، طرفین می‌توانند از ضمانت برای تضمین اجرای قرارداد استفاده کنند. ضمانت معمولاً به صورت پولی یا غیرپولی ارائه می‌شود تا در صورت عدم اجرای تعهدات طرف مقابل، خسارات مالی جبران شود.

۴. آیا در عقد بیع و عقد معاوضه می‌توان از حق شفعه استفاده کرد؟
حق شفعه تنها در عقد بیع وجود دارد و در عقد معاوضه اعمال نمی‌شود. حق شفعه به معنای حق خرید یک کالا یا خدمات توسط فرد دیگری در صورتی است که قرارداد بین دو نفر برقرار شده است. در عقد بیع، حق شفعه به خریدار اجازه می‌دهد که در صورتی که فروشنده کالای مورد نظر را به فرد دیگری فروخته باشد، خود به عنوان خریدار، کالای مورد نظر را با قیمتی که با فرد دیگری به انجام رسیده است، خریداری کند.

۵. چه مواردی می‌توانند باعث نابودی یک قرارداد بیع یا معاوضه شوند؟
مواردی مانند عدم رعایت شرایط توافقی، عدم تحویل کامل کالا یا خدمات، عدم پرداخت مبالغ توافقی، تغییر شرایط پس از امضای قرارداد، عدم رعایت ضوابط و قوانین مربوط به قرارداد، اشتباه در تفسیر شرایط قرارداد و… می‌توانند باعث نابودی قرارداد بیع یا معاوضه شوند. در این صورت، طرفین باید به دادگاه مراجعه کرده و از طرف دیگر خواستار جبران خسارت شوند. به هر حال، برای جلوگیری از این موارد، بهتر است پیش از امضای قرارداد، شرایط توافقی به دقت بررسی شود. همچنین، استفاده از قراردادهای رسمی و بازرسی توسط مشاوران حقوقی نیز می‌تواند به جلوگیری از این مشکلات کمک کند.

مشاوره دعاوی حقوقیموسسه حقوقیوکیل پایه یک دادگستریوکیل دعاوی تجاریوکیل دعاوی حقوقیوکیل دعاوی ملکی

قوانین رحم اجاره ای در ایران!

یکی از مباحث مهم حقوقی که چند سال است در جامعه رایج شده و در حال گسترش نیز می باشد، بحث رحم اجاره ای می باشد. در توضیح رحم اجاره ای باید گفت زمانی که در یک خانواده، زوجین مشکل ناباروری دارند و زوجه به هر دلیلی توانایی پرورش و نگهداری جنین را در رحم خود ندارد و مراجعه به پزشک های متعدد و نیز استفاده از داروها و درمان های متعدد نیز هیچ نتیجه ای در بر ندارد، زوجین برای حل مشکل بچه دار نشدن خود، به ناچار از یک شخص ثالث که یک زن می باشد کمک می گیرند بدین صورت که در مقابل پرداخت وجهی، شخص مذکور حاضر می شود جنین را در رحم خود نگهداری نماید که در این حالت تخمک و اسپرم از زوج نابارور گرفته شده و پس از لقاح در محیط آزمایشگاهی، در رحم شخص مذکور گذاشته می شود. لازم به ذکر است زنی که جنین در رحم او گذاشته می شود تنها حمل کننده جنین است و از نظر ژنتیکی هیچ گونه مشابهت و نسبتی با جنین مذکور ندارد.

طرفین رحم اجاره ای چه کسانی هستند؟

یک طرف قرارداد زنی است که به هر دلیل، توانایی پرورش و نگهداری جنین را در بطن و وجودش ندارد و برای داشتن فرزند و چشیدن طعم مادری، محتاج بِستری مناسب و قابل اعتماد به مدت نه ماه برای پرورشِ جنینی است که در فضای آزمایشگاهی کشت شده و حاضر است هزینه های مادی و معنویِ این روش از بچه دار شدن را بپردازد که به این شخص مادر واقعی گفته می شود.

طرف دیگر قرارداد زنِ دیگری است که برای کم کردن بخشی از فشار ناشی از هزینه های زندگی، در ازای دریافت هزینه ای که ممکن است معاش چند سال خود و خانواده اش را تامین کند، رحمش را به مدت نه ماه وقف پرورش جنینِ زوجی نابارور میکند.

برای مطالعه مقاله مراحل حقوقی قانون و مراحل اهدای جنین کلیک کنید.

پروسه انجام کار چگونه است؟

صاحب رحم اجاره ای همراه همسرش و زوج صاحب جنین باید چند جلسه توسط متخصص پزشکی اجتماعی مشاوره شوند تا از همه نظر از جمله حقوقی – پزشکی و اجتماعی، اطلاعات کافی را بدست آورند . ارزیابی بالینی و آزمایشگاهی از نظر رد بیماریهای عفونی و تائید سلامت روانی – اجتماعی هم باید انجام شود.

بین صاحبان جنین و زن اجاره دهنده باید قرارداد نوشته شود.نوشتن قرارداد بسیار با اهمیت بوده لذا بهتر است با مشورت فردی آگاه مثل وکیل دادگستری یا پزشک متخصص اجتماعی، این قرار داد نوشته شود و همه شرط و شروط ها هم در آن نوشته شود.وجود قرارداد برای تشخیص اشخاصی که از نظر ژنتیکی با بچه ارتباط دارند، تعیین پدر و مادر قانونی طفل، تعیین تعهدات طرفین و شروطی که مورد توافق قرار گرفته است، دستیابی به قصد مشترک طرفین، برطرف نمودن شبهه زنا در مورد مادر جانشین و مشخص شدن نسب طفل متولد از مادر جانشین بسیار ضروری است.


هزینه رحم اجارهای چقدر است؟

هزینه رحم اجاره ای کاملا توافقی است ومعمولا رقمی بین ۱۰ تا ۳۰ میلیون تومان می¬باشد. حتی برخی ها تا ۳۵ میلیون یا بیشتر هم قبول میکنند که این مساله به توافق دو طرف بستگی دارد.
علت نامشخص بودن قیمت ها اینست که متاسفانه در این زمینه قانون مشخصی وجود ندارد لذا این طرفین قرارداد هستند که با توجه به شرایط خود، مبلغ قرارداد را مشخص می نمایند.

قانون ناظر بر قرارداد رحم اجاره ای کدام است؟

در خصوص رحم اجاره ای قانون مشخصی وجود ندارد که دقیقا ناظر بر این امر باشد اما در سال ۱۳۸۲ قانونی در خصوص اهدای جنین در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و شورای نگهبان نیز آن را در سال ۱۳۸۳ تایید کرد که می توان از آن در امر رحم اجاره ای نیز بهره برد اما در خصوص تنظیم قرارداد، ماده ۱۰ قانون مدنی راه گشا خواهد بود که مقرر می دارد: قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده¬اند، در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد، نافذ است.

 

شرایط استفاده از رحم اجاره ای چیست؟

۱- داشتن برگه معرفی از پزشک معالج متخصص زنان مبنی بر لزوم استفاده از رحم اجاره ای

۲- عدم ابتلا زوجین به بیماری هایی نظیر ایدز، هپاتیت، سفلیس و …

۳- عدم اعتیاد زوجین

۴- داشتن سونوگرافی نرمال و تأیید شده توسط پزشک معالج از نظر حجم و ذخیره تخمدانها

 

شرایط شخص اجاره دهنده رحم چیست؟

۱- داشتن سن زیر ۳۵ سال و ترجیحاً متأهل و غیر شیرده

۲- از نظر جسمی، روحی و روانی سالم

۳- عدم استفاده از داروهای خاص

۴- عدم ابتلا به بیماری هایی که در آنها بارداری برای مادر و جنین خطرناک است.

۵- دارای حداقل یک بار تجربه به آخر رساندن حاملگی با موفقیت

۶- نداشتن سابقه سقط، زایمان زود رس، فشار خون و دیابت حاملگی و عوارض وخیم در حاملگی

۷-  عدم ابتلا زوجین به بیماری هایی نظیر ایدز، هپاتیت، سیفلیس و…

۸- عدم اعتیاد زوجین و دارای سونوگرافی نرمال و تأیید شده توسط پزشک معالج، از نظر داشتن رحم سالم

مدارک لازم برای استفاده از رحم اجاره ای کدامند؟

۱- شناسنامه و کپی از صفحات اول و دوم

۲- سند ازدواج و کپی از صفحات اول تا چهارم آن

۳- یک قطعه عکس ۴×۳ از هر کدام از زوجین

۴- دفترچه بیمه

در طول انجام پروسه چه مشکلاتی ممکن است به وجود بیاید؟

۱- ممکن است به علت اختلافات یا اتفاقاتی(مانند فوت) که بین زوجین به وجود می آید، آن ها از ادامه راه منصرف شوند در نتیجه فرد اجاره دهنده رحم می ماند و بچه ای که مال خودش نیست و هزینه های گزافی که قادر به پرداخت آن¬ها نیست.

۲- احتمال دارد شخص اجاره دهنده رحم به علت عاطفه ای که نسبت به طفل پیدا می¬کند به مکان نامعاومی برود و دسترسی زوجین به نوزاد غیرممکن گردد.

۳- احتمال انتقال بیماری های ویروسی و عفونی مانند ایدز و هپاتیت و … از مادرجانشین به جنین یا برعکس، وجود دارد.

۴- ممکن است فرد اجاره دهنده رحم، جهت زودتر خلاص شدن خود و رسیدن به مابقی مبلغ قرارداد، با استفاده از دارو و روش های پزشکی، نوزاد را زودتر از موعد به دنیا بیاورد که این امر موجب نارس بودن نوزاد و بروز بیماری¬ها و مشکلات عدیده ای بر روی وی خواهد شد.

۵- ممکن است فرد اجاره دهنده رحم، در طول دوران بارداری با همسر خود، رابطه جنسی داشته باشد و این مساله موجب بروز اختلالات ژنتیکی برای نوزاد شود.

۶- از آنجائی که قانون مشخصی در این خصوص وجود ندارد، در صورت بروز مشکلات حقوقی، حل آن ها بسیار سخت خواهد بود که البته تنظیم قرارداد محکم و اصولی در این زمینه بسیار راه¬گشا خواهد بود.

برای مطالعه مقاله آیا شیربها در قانون وجود دارد؟ + آیا امکان استرداد شیربها وجود دارد؟ کلیک کنید.

حقوق فرد اجاره دهنده رحم پس از تولد نوزاد چیست؟

فرد اجاره دهنده رحم هیچ گونه رابطه ژنتیکی با نوزاد متولد شده ندارد و مادر وی نیز محسوب نمی¬شود (هرچند برخی نظریه پردازان معتقدند شخص مذکور مادر رضاعی طفل محسوب می شود) در نتیجه پس از تولد نوزاد، این شخص هیچ گونه حقی بر وی نخواهد داشت و بلافاصله پس از تولد باید نوزاد را در اختیار پدر و مادر واقعی قرار دهد. شخص اجاره دهنده رحم حق ملاقات با نوزاد را نیز نخواهد داشت و در صورت اقدام قانونی نیز دادگاه این حق را به وی نخواهد داد مگر اینکه پدر و مادر واقعی چنین اجازه ای را بدهند که البته به دلیل بروز مشکلات در آینده این امر بعید به نظر می رسد.

شناسنامه نوزاد چگونه و به اسم چه کسی صادر خواهد شد؟

طرفین قرارداد یعنی پدر و مادر واقعی و فرد اجاره دهنده رحم، بهتر است قبل از تولد نوزاد به بیمارستانی که قرار است نوزاد در آن متولد شود مراجعه کرده و با ارائه قرارداد خود، مسئولین آنجا را در جریان بگذارند. در این حالت به هنگام تولد طفل، نام مادر واقعی در گواهی تولد قید شده و پدر و مادر واقعی در خصوص گرفتن شناسنامه برای نوزاد از ثبت احوال، با مشکل مواجه نخواهند شد.

جهت اجاره رحم چه قراردادهایی در بین مردم رایج است؟

هم اکنون در بین مردم قراردادهایی وجود دارد که از قبل آماده شده و طرفین فقط آن را امضا می نمایند اما از آنجائی که این قراردادها توسط افراد متخصص و حقوقدان تنظیم نشده لذا بسیار کلی هستند و ایرادات بزرگی دارند که در خصوص بروز مشکل بین طرفین، هیچ گونه راهکاری در این قراردادها پیش بینی نشده است.مانند این موارد:

۱-۱۱.در این قراردادها برای الزام طرفین به انجام صحیح قرارداد و استنکاف از انجام آن، هیچ گونه ضمانت اجرایی در نظر گرفته نشده است.

۲-۱۱.جهت حل اختلافات فی مابین طرفین، شرط داوری گنجانده شده که همین مساله باعث طولانی شدن روند حل مشکل و گاها حتی منجر به عدم حل مشکل می شود.

۳-۱۱.در این قراردادها، هیچ گونه نهاد نظارتی جهت انجام این قرارداد در طول دوره ۹ ماه،در نظر گرفته نشده است.

روش تنظیم قرارداد قانونی چگونه است؟

با توجه به اینکه اجاره رحم و صاحب فرزند شدن از این راه بدون هیچ گونه مشکلی، امری بسیار مهم و گاهاً دشوار است، لذا بهتر است طرفین قرارداد یعنی پدر و مادر واقعی و فرد اجاره دهنده رحم، به وکیل دادگستری مراجعه و با بیان انتظارات و خواسته ها و تعهدات خود، تنظیم قرارداد را به وی بسپارند که در این صورت هم قرارداد قانونی و اصولی تنظیم خواهد شد و هم با توجه به در نظر گرفتن جمیع جهات و موارد حقوقی، در صورت بروز هرگونه مشکلی راه قانونی جهت حل آن، باز خواهد بود. همچنین پدر و مادر قانونی و یا حتی فرد اجاره دهنده می توانند از وکیل دادگستری بخواهند که در طول ۹ ماه و تا زمان تولد طفل و یا حتی بعد از آن در صورت بروز هرگونه مشکل حقوقی در کنار آن ها بوده و اقدام به رفع مشکل بنماید.

مراحل حقوقی قانون و مراحل اهدای جنین

بسیاری از خانواده های جوان به دلایل مختلفی قادر به بارور شدن نیستند. از این رو به دنبال راهکارهای خاصی می روند، تا به صورت قانونی بتوانند فرزندی آورند. درخواست اهدا یا دریافت جنین یک از راهکارهایی می باشند، که در کشور ما متداول است. 

اما بهتر است این نکته را بدانید که، طبق رای وحدت رویه قضایی که از طرف دیوان عالی کشور صادر شده است، تقاضای زوجین برای درخواست اهدا یا دریافت جنین در اصل امری ترافعی به شمار نمی رود. به همین دلیل زوجینی که قصد دارند جنین دریافت یا اهدا کنند، نیازی نیست در دادگاه محل اقامت خود، دادخواست تنظیم کنند.

شرایط دریافت جنین

زوجینی که به دلایل مختلفی قادر به بچه دار شدن و باروی نیستند، یا این که استعداد دریافت جنین را ندارند، کافیست در دادگاه تقاضای دریافت جنین را مطرح کنند. طبق ماده ۲ قانون  نحوه اهداء جنین، که در سال ۱۳۸۲ تنظیم شد، این تقاضا برای درخواست اهدا یا دریافت جنین باید توسط هر دو زوج انجام شود. 

یعنی هم مرد و هم زن هر دو رضایت کامل برای دریافت جنین را داشته باشند. علاوه بر آن در ماده ۴ همین قانون بیان شده است، که صلاحیت زوجین برای دریافت جنین که در دادگاه های خانواده صورت پذیرفته است، باید خارج از نوبت انجام شود. بدون این که نیازی به انجام تشریفات آیین دادرسی مدنی باشد. 

یکی از شروط اصلی برای این که زوجین قادر باشند دادخواست خود را در دادگاه محل اقامت تنظیم کنند، داشتن تابعیت ایرانی است. از طرف دیگر این افراد باید دارای صلاحیت اخلاقی باشند. به هیچ عنوان نباید یکی از زوجین محجور (یعنی سفیه یا مجنون) باشد.

 یکی دیگر از شرایط درخواست اهدا یا دریافت جنین مبتلا نبودن به بیماری های صعب العلاج می باشد. زوجین نباید هیچ کدام به مواد مخدر اعتیاد داشته باشند. اگر یکی از زوجین هر کدام از این شرایط را دارا نباشند، قادر نخواهند بود اقدام به تنظیم دادخواست دریافت جنین نمایند. 

طبق قانون، دعاوی مختلفی در دادگاه برای درخواست اهدا یا دریافت جنین مطرح می شود. اما در مورد این که این تقاضا باید چگونه و به چه صورتی تنظیم شود، و در چه دادگاهی رسیدگی شود، در محاکم مختلف گوناگون است. 

به همین دلیل دیوان عالی کشور، در طی جلسه ای، رای وحدت رویه ای صادر نمود، که در این خصوص تعیین تکلیف می کرد.

رای وحدت رویه دیوان عالی کشور در مورد درخواست اهدا یا دریافت جنین

آرای صادر شده در مورد دریافت جنین، در شعبه های اول و پنجم، بر حسب ماده ۲ قانون، به نحوی با رای صادر شده توسط وحدت رویه متفاوت است. اعضایی که در شعبه اول هستند، در مورد دریافت جنین هیچ گونه ارائه دادخواستی را لازم نمی دانند. 

بر خلاف آن در شعبه پنجم، هیات بر این امر درمورد درخواست اهدا یا دریافت جنین تاکید دارند، که این تقاضا در اصل نوعی دعوا تلقی می شود. پس لازم است طبق ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی دادگاه های انقلاب و عمومی، در امور مدنی، به این پرونده رسیدگی شود. 

یعنی باید طبق این ماده، محل اقامت خوانده در نظر گرفته شود، و با شایستگی دادگاه عمومی تهران، اختلافات حل شود. همین مسئله منجر شد تا مسئله دریافت جنین در دیوان عالی کشور مطرح شود. تا رای وحدت رویه قضایی برای آن صادر گردد. 

دیوان عالی نیز پس از بررسی های لازم در خصوص موضوع درخواست اهدا یا دریافت جنین، رای وحدت رویه ای صادر نمود با این مضمون: « طبق ماده ۴ قانون اهداء جنین به زوجین نابارور، این تقاضا نوعی امر ترافعی به شمار نمی رود، و مقررات قانونی آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب، در این امور، به دعاوی دیگری رسیدگی می شود.

بر طبق این نظریه، زوجین می توانند بدون تقدیم دادخواست، در دادگاه محل اقامت یا سکونت خود، به این درخواست خود رسیدگی نمایند. رایی که توسط شعبه اول در این خصوص معتبر می باشد کاملا قانونی و صحیح است. 

برای مطالعه مقاله آیا شیربها در قانون وجود دارد؟ + آیا امکان استرداد شیربها وجود دارد؟ کلیک کنید.

نحوه تنظیم درخواست اهدا یا دریافت جنین به دادگاه

 طبق اصول کلی تنظیم دادخواست، زوجین باید به دادگاه خانواده محل سکونت، یا محل اقامت خود مراجعه نمایند. اما همانطور که پیش از این بیان نمودیم، در مورد تنظیم درخواست اهدا یا دریافت جنین به صورت رسمی، دیوان عالی تعیین نموده است که نیازی به این عمل نمی باشد. 

طبق همین اصل، زوجین دیگر برای دریافت جنین نیازی به تنظیم دادخواست در دادگاه محل زندگی خود ندارند. می توانند از این طریق اقدام به دریافت جنین نمایند. زوجین می توانند بر روی یک کاغذ سفید معمول تقاضای خود را نوشته، و هر آن را امضا کنند. 

البته برای این که دادگاه درخواست اهدا یا دریافت و شرایط زوجین را احراز نماید، لازم است مدارک دیگری همچون کپی برابر اصل شناسنامه، نکاح نامه، مدارک پزشکی دال بر ناباروری زوج، گواهی عدم اعتیاد، عدم بیماری و … را نیز ضمیمه تقاضای خود نمایند و به دادگاه تقدیم کنند. 

مراحل دریافت جنین

پس از آن ممکن است دادگاه برای بررسی مدارک، زوجین را به پزشکی قانونی یا انجام آزمایش های بیشتر ارجاع دهد. پس از کسب نتیجه نهایی، اگر زوجین صلاحیت لازم را برای درخواست اهدا یا دریافت جنین داشتند، طی دستوری که از طرف دادگاه به مراکز درمانی ناباروری ارسال می شود، آنها را برای دریافت جنین معرفی می کنند. 

پس از آن درخواست اهدا یا دریافت جنین مراحل دیگری دارد که باید طی شود. طبق آیین نامه اجرایی اهداء جنین، در مرحله اول مرکز تخصصی ناباروری باید جنین های اهدایی را بر حسب مسلمان یا غیر مسلمان  بودن جدا کند. 

پس از آن جنین اهدایی را در محل خاص و به مدت زمان لازم نگهداری کنند. اگر زوجین متقاضی مسلمان بودند، باید به آنها جنین مسلمان، و در صورت غیر مسلمان بودن زوجین، جنین غیر مسلمان به انها اهدا شود. البته در مورد درخواست اهدا یا دریافت جنین اگر زوجین متقاضی، با زوجین اهدا کننده از یک مذهب بودند، باز هم می توان این اهدا را به صورت قانونی و شرعی انجام داد.

آیا شیربها در قانون وجود دارد؟ + آیا امکان استرداد شیربها وجود دارد؟

شیربها

پولی است که به عنوان کمک هزینه انجام مراسم عروسی یا تهیه جهیزیه ،غیر از مهر در هنگام عقد بین زوجین یا خانواده آنها توافق می شود و داماد باید آن را قبل از انجام عروسی بپردازد.

البته گاه داماد به جای پرداخت وجه نقد ، خرید برخی از اقلام جهیزیه را عهده دار می شود .

اگرچه در دین اسلام صراحتأ به این موضوع اشاره نشده است اما اگر قبل از عقد داماد قبول کند که شیربها را بپردازد ، پرداخت شیربها بر ذمه اوست و باید آن را پرداخت نماید .

در روایت آمده است که هنگام ازدواج امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) ، پیامبراکرم (ص) به امام فرمودند که زره خود را بفروش و آن حضرت با پول فروش زره امام علی (ع) برای حضرت فاطمه (س) جهیزیه تهیه کردند .

لازم به ذکر است که رسم دریافت شیربها هنوز در برخی از شهرهای ایران متداول است.

شیربها غالبا پول نقدی است که خانواده ی داماد آن را برای انجام عقد به پدر و یا مادر عروس، یا در مواردی به خانواده ی عروس می دهند که البته میتواند به جای پول نقد، کالا نیز باشد.

در زبان فارسی برای معادل واژه ی شیربها در پاره‌اى نقاط واژه‌هاى نقدینگى، زر یا باشلق هم به‌کار مى‌رود.

رسم پرداخت شیربها به خانواده عروس در بسیارى از روستاها و شهرستانها ی ایران هنوز هم معمول است.

لازم به ذکر است که شیربها در اسلام نبوده و پرداخت آن شرعا دستور داده نشده است اما اگر حین نکاح و با رضایت و توافق طرفین تعیین شود اشکالی ندارد و جایز است و پس از آن پرداخت آن بر عهده ی داماد و خانواده ی اوست.

برای مطالعه مقاله صفر تا صد مراحل طلاق توافقی کلیک کنید.

شیربها در قانون وجود دارد ؟

قانون در خصوص شیربها ساکت است و مقرره ای در مورد آن وجود ندارد اما برای تحلیل آن لزوما می بایستی به عمومات، قصد طرفین و عرف مراجعه کرد.

رسم پرداخت شیربها در عقد ازدواج در معدود از خانواده های ایرانی رواج دارد و بدین صورت است که داماد مبلغی را به خانواده عروس  پرداخت کند و این مبلغ جدای از مهریه محسوب می شود. شاید بتوان تحلیل کرد که در ماهیت این عمل صلح بلا عوض و یا هبه معوض است که عوض آن عقد نکاح است شاید هم در مواردی بتوان تحلیل کرد که تعهد به نفع شخص ثالث است.

به هر حال در مواجه با این پرونده ها قاضی باید به قصد طرفین و عرف و شرایط توجه کند تا با توجه به عمومات قوانین و قواعد عمومی و خصوص قرارداد ها، به تحلیل اراده طرفین برای کشف قصد واقعی آن ها بپردازد و حکم مقتضی را صادر کند.

شیربها همان مهریه است؟

در پاسخ به این سوال باید بگوییم خیر، بحث شیربها با مهریه متفاوت است، مهریه به عنوان مهم ترین حق عروس در ازدواج تلقی شده و در هر شرایطی داماد ملزم به پرداخت آن است، اما پرداخت هزینه به خانواده ی عروس از طرف داماد موضوعی کاملا توافقی میان دو خانواده محسوب می شود و پرداخت آن برای داماد ضرورتی ندارد.

همانطور که پیش از این گفتیم، این روزها پرداخت شیربها در بسیاری از خانواده ها فرهنگی منسوخ شده است و انجام آن هیچ ضرورتی ندارد، حتی گاهی بسیاری از زوج های امروزی این موضوع را تا به حال نشنیده و از آن اطلاعی ندارند. اصلِ پرداختِ مبلغِ توافقی بین خانواده ها قبل از جاری شدن خطبه ی عقد تنها برای ازدواج آسان تر میان دو فرد است؛ جالب است بدانید در اسلام نیز پرداخت این مبلغ الزامی نیست و انجام آن به عهده ی خانواده ها گذاشته شده است. اما پرداخت مهریه در هر دو فرهنگِ اسلامی و ایرانی برعهده ی داماد بوده و مسئله ی بسیار مهمی است.

به خاطر داشته باشید اگر شما به عنوان داماد با خانواده ی عروس قرار گذاشته اید که پیش از عقد هزینه ای را به ان ها پرداخت کنید، در واقع دارید شیربهای عروس را می دهید و مهریه عروس خانم را نیز جداگانه باید پرداخت کنید.

وضعیت شیربها بعد از جدایی در دوران عقد:

اگر زوجی در زمان عقد تصمیم به جدایی بگیرند و از قبل داماد شیربهای عروس را پرداخت کرده باشد، داماد می تواند مبلغ پرداخت شده را از خانواده ی عروس طلب کند.

به طور کلی در قوانین حقوقی ایران، اصلی برای پرداخت شیربها ثبت نشده و اجرای این سنت کاملا برعهده ی خانواده ها است، یعنی در هیچ جای قوانین حقوقی ذکر نشده که داماد باید به خانواده ی عروس هزینه ای بدهد؛ اما اگر داماد این سنت را به جا بیاورد و به هر دلیلی این ازدواج در زمان عقد به جدایی برسد می تواند هزینه ی پرداخت شده به خانواده ی عروس را طلب کند و خانواده ی عروس نیز ملزم به پرداخت این مبلغ هستند.اما پرداخت مهریه در هر شرایطی، حتی جدایی در زمان عقد نیز به عهده ی داماد می باشد.

برای مطالعه مقاله براساس قانون جهیزیه را چه کسی باید تهیه کند؟ + قانون استرداد جهیزیه کلیک کنید.

آیا می شود شیربها را به اجرا گذاشت؟

به اجرا گذاشتن شیربها از طرف عروس تنها در صورتی درست است که طبق توافقات بین دو خانواده، پرداخت آن از طرف داماد در هر شرایطی تایید شده باشد. اجرای قوانین درمورد این دست از پرونده ها تنها به مذاکرات انجام شده میان دو خانواده بستگی دارد و اگر از قبل ذکر شده باشد که داماد حتی در صورت جدایی نیز باید مبلغی را به عروس بدهد عروس می تواند برای گرفتن حق خود از اقدام کند و قاضی نیز در نهایت متناسب با قرارداد میان دو خانواده حکم آخر را صادر می کند.

استرداد شیربها

به یکی از صور زیر تسلیم گردد:

١_ بعنوان جعاله داده میشود مثلا مرد مالی را به برادر زن تسلیم میکند که خواهرش را به ازدواج بااو راضی کند و یا موانع مربوط را برطرف سازد ودراین حالت مرد پس از انجام نکاح نمیتواند مال مذکور را مسترد دارد.

٢_ اگر شیربها بعنوان جعاله نباشد و مثلا مرد مالی را به یکی از اقربای زن تسلیم نماید دراین صورت باوجود عین مال.مرد میتواند انچه را که داده است استرداد نماید و همچنین نما موجود را(مثلا گوسفندی که بره ای به دنیا اورده باشد) زیرا مال مزبور هبه معوض نبوده و تحت عنوان هیچیک از عقود در نمی اید و به نوعی اباحه و تسلیط غیر برمال خود شباهت دارد و علیهذا استرداد آن بلااشکال است پس اگر عین تلف شده باشد مرد حق استرداد آن را ندارد.

٣_ گاهی مردوزن بایکدیگر به مهرمعین رضایت دارند لیکن بعضی از اقارب اشکالاتی را برای نکاح آنان به وجود می اورند و مرد بالااجبار برای جلب رضایت آنها مالی را به آنان تسلیم میکند دراین صورت شوهر هر وقت که بخواهد میتواند عین آنرا در صورت بقا مال و یا عوض آن را در صورت تلف مال مطالبه و مسترد نماید.

۴_ اگر مهر مال معین بوده ودرضمن عقد نکاح شرط شود که شوهر عملی نیز برای ولی زن انجام داد و یا مالی به اوتسلیم نماید شرط ومهر صحیح است.اما درصورتیکه مهر و سهم ولی در مقابل بضع مقرر شده باشد اکثر فقها امامیه سهم ولی را باطل دانسته اند.

در نهایت باید گفت از آنجایی که شیربها موضوعی عرفی است و در قانون اشاره ای به شیربها نشده است ، در صورتی که شیر بها به عنوانِ هبه پرداخت شود قابل استرداد می باشد ،اگر به عنوان جعاله یا شرط ضمنن عقد باشد ، پس از طلاق حق استرداد وجود ندارد و اگر هم در قالب جهیزیه درکنار لیست جهیزیه دختر در تعهد و ذمه زوج قرار گیرد قابل استرداد است.

البته باید توجه داشت که اگر شیربها داده شده باشد ولی به هر دلیل کار به ازدواج نیانجامد شیر بهای داده شده قابل برگشت می باشد.